Ons project

Ons project

Zowel de school als het weeshuis heeft weinig speelgoed en educatief materiaal. Er is wel een kleine leeskamer. Deze leeskamer is altijd op slot en wordt bijna nooit gebruikt. Er staan veel kinderboeken en er ligt overal speelgoed door elkaar op de grond. Jammer dat ze hier geen gebruik van maken.

Agnes heeft voorgesteld om met ons geld dat we hebben ingezameld de leeskamer terug tot leven te brengen. We zullen schappen laten maken, bakken kopen voor het speelgoed en de boeken,… En de muren krijgen een misschien nog likje verf. Wanneer we nog genoeg geld over hebben kopen we uiteraard nog speelgoed bij en nieuwe lakens voor de bedden van de kinderen. Dit is geen gemakkelijke klus aangezien je hier moeilijk speelgoed kan vinden in Oeganda. Wanneer de kamer klaar is hopen we de leerkrachten, de verzorgers en Agnes te kunnen stimuleren om meer gebruik te maken van de kamer. Dit is toch ons doel. Wij zullen het voorbeeld geven.

Het was de bedoeling dat we ook de vloer in onze leeskamer zouden herstellen. Nu is het gewoon beton dat moeilijk proper te maken is. Maar er is jammer genoeg iets spijtig voorgevallen.

Een kennis van Agnes ging de schappen maken. We hebben het geld gegeven zodat hij hout kon kopen en al het ander materiaal. Hij was van plan om maandag eraan te beginnen.

's Maandags kregen we het slechte nieuws dat die ochtend zijn werkplaats  in vlammen was opgegaan.

Het was een groot bedrijf waar meubels werden gemaakt en ander materiaal. Het bedrijf is met opzet in brand gestoken. Er werden hierbij verschillende werknemers opgesloten. Gelukkig zijn ze nog op tijd kunnen ontsnappen uit de brand. De schade is enorm groot. Er schiet niets meer over van het gebouw en het materiaal. Ook ons redelijk duur hout dat reeds was gekocht is zwaar beschadigd en niet meer bruikbaar. Daar stond dan de vriendelijke meneer klaar met een zakje vol met nagels in zijn handen. Klaar om onze schappen te maken. We hebben dan besloten om de vloer niet te herstellen zodat we nieuw hout konden kopen. Enorm spijtig voorval dat niet te voorkomen was. Maar onze schappen hebben we echt wel nodig.

Aagje heeft een oproep gedaan op facebook. Hierbij heeft ze het verhaal uitgelegd en gevraagd of er mensen zijn die wilden steunen door 1 euro te storten. Veel mensen steunden ons, niet met 1 euro maar vaak met een tienvoud, twintigvoud, dertigvoudig, ja zelfs een honderdvoud ervan! Zo hebben we onze centjes dat we kwijt zijn geraakt door de brand terug. De opbrengst was verrassend. We hebben tot nu toe 362 euro in totaal gestort gekregen van verschillende mensen. We zijn allebei enorm blij met het grote bedrag. Daarom willen wij iedereen enorm hard bedanken! Ook het weeshuis bedankt jullie voor de gulle giften!

Tijdens het opruimen hebben we dan toch educatief speelgoed ontdekt: puzzels, gezelschapspellen, telmateriaal, muziekinstrumenten,…  Het zijn allemaal giften van bezoekers en vrijwilligers. Veel speelgoed is nog nooit gebruikt geweest, ligt door elkaar, is onvolledig,… Zo zijn we materiaal tegengekomen dat in België wel 100 euro kan kosten. De mensen hebben geen besef van de waarde van het speelgoed. Ze weten ook niet wat je ermee kan doen en waarom het zo belangrijk is de kleuters ermee te laten spelen.

We zijn op het idee gekomen om een zorgklas te beginnen. Zo geven we de kinderen een kans om ze laten spelen en te ontwikkelen op de manier waar ze eigenlijk nood aan hebben. Ook tonen we hiermee aan de leerkrachten hoe je het materiaal correct kan gebruiken en waarom het zo belangrijk is.

Elke dag nemen we elk om de twintig minuten drie kinderen uit onze klas waar we die week in staan.  We nemen ze mee naar een rustige ruimte. Aangezien onze leeskamer nog lang niet klaar is, gebruiken we de eetzaal. Zo heeft Aagje met de kinderen van Baby B (2,5 - 3 jaar, peuterklas) met blokken gespeeld, gepuzzeld en een bal leren gooien. Het was niet zo gemakkelijk. De kinderen wisten niet hoe ze een toren moesten bouwen. Dit moest nog aangeleerd worden. Ook puzzelen was zeer moeilijk. Ze hadden nog nooit een puzzel gezien. Dit moest allemaal uitgelegd worden in het Engels terwijl de kinderen zelf de taal niet goed beheersen.

Ook in topclass (5 - 6 jaar, derde kleuterklas) was het puzzelen moeilijk. Sommige waren snel weg met de techniek, andere dan weer helemaal niet. In België zijn insteekpuzzels op deze leeftijd ver onder hun niveau. De leerkracht van Topclass kwam kijken. Op dat moment was een kind een insteekpuzzel aan het maken met letters. De leerkracht kwam even zeggen wat ze moesten doen. Ze moesten woorden maken met de letters. Hierbij heeft Aagje even ingegrepen en gezegd dat het doel niet woorden maken is maar de puzzelstukjes op de juiste plaats leggen. De leerkracht snapte helemaal het nut niet van de puzzels. Ze weten niet wat er zo nuttig aan is om te puzzelen. Woorden schrijven is veel belangrijker voor hen. Jammer genoeg.

De leerkracht van middle class (4 jaar) waar Sophie stond was ook niet meteen happig op het idee. Sophie mocht geen kinderen meenemen. Ze moesten eerst allemaal schrijven. Wanneer dat gedaan was kon ze uiteindelijk toch nog kinderen meenemen. Spijtig genoeg is er dan al veel tijd verloren gegaan. Ook zij heeft gepuzzeld met de kinderen wat bij vele niet vlot ging.

Het vergt heel veel tijd en geduld om de kinderen zorg te geven. Het is enkel in de voormiddag twee uurtjes dat we ze kunnen bezig houden. Aangezien in elke klas bijna veertig kinderen zitten kunnen de groepjes maar maximum 20 minuten bezig zijn.

Tijdens het zorgmoment observeren we de kinderen en noteren we hun handelingen. Zo zagen we dat de kinderen erg achter staan op hun motorische ontwikkeling en hun denkontwikkeling. Hopelijk zien we vorderingen binnen enkele weken en kunnen we de leerkrachten op die manier overtuigen om het over te nemen wanneer wij er niet meer zijn.

Wanneer de kinderen terug naar de klas moeten wordt er soms geprotesteerd. Zo was er een kind dat absoluut niet terug naar de klas wou maar gewoon wou verder spelen met ons materiaal en eentje dat heel hard begon te huilen. Groot gelijk hadden ze, maar jammer genoeg waren er nog veel andere kinderen die ook wilden spelen. Ook kregen we uitingen te horen zoals: ‘De volgende keer kom ik terug naar hier’, ‘Dank u leerkracht’, …

Wanneer de kinderen ons nog maar de klas zien binnenkomen springen ze allemaal recht en roepen ze ‘Teacher me, teacher me, teacher me,…’ Het zorgsysteem slaagt goed aan.

We gaan verschillende spellen doen. Met blokken spelen en hier verschillende opdrachten bij zoals bv patronen nabouwen, knippen en scheuren, met ballen gooien en rollen, parels rijgen, ritmes aanleren, puzzelen, tekenen,… Ook willen we eens schrijfdans proberen.

De meeste leerkrachten zijn enthousiast en tevreden. We zullen eens laten zien hoe wij het aanpakken in België.

De foto’s zijn voor binnenkort. Het vergt veel moeite om de blog op internet te krijgen. Veel internet hebben we hier niet en als we het hebben is het zwak. Maar we doen ons best zo snel mogelijk de blog er op te krijgen.

Tot binnenkort!