Onze begeleidster op bezoek

Na bijna twee weken bakken en braden in de zon hebben we zaterdag het zwembad van een hotel ontdekt. Het hotel ligt beneden in Jinja aan de Nijl. Je kan er voor 1,5 euro een hele dag zwemmen en gebruik maken van hun wifi. Dit deden we dan ook met een lekkere, verse pizza erbij. Gewoon genieten!

Bij het teruggaan naar ons gasthuis kwamen we een blanke vrouw tegen met een kleine puppy in haar armen. We waren meteen verkocht. De vrouw kwam van Engeland en heeft een hondencentrum opgericht in Jinja. Ze vangt straathonden op. Net die dag dat we haar ontmoetten, hadden ze een puppy naar het centrum gebracht. De pup werd op straat gevonden en is enkele weken oud. De vrouw begon meteen reclame te maken. We mogen altijd langs komen en ons met de honden bezig houden. Ook kan je een hond meenemen naar je thuisland.

Na kennismaking kon onze dag niet meer stuk. We zijn al veel in contact gekomen met straathonden en zagen al verschillende doodgereden honden langs de weg. Het doet goed om te weten dat mensen zich inzetten om deze honden op te vangen en te verzorgen.

In het weekend hebben we ook voor school gewerkt. Zo hebben we 150 labels gemaakt. Deze labels waarop de namen van de kinderen staan komen aan de boekentas. Elke klas kreeg een eigen kleur zodat ze gemakkelijk te herkennen zijn. De leerkrachten waren super enthousiast en dankbaar voor dit project.

Ook maakten we bijna elke avond een nieuwe wandplaat voor klas 'baby A'. De klassen hangen namelijk vol met zelf getekende wandplaten. Hierop staan Engelse woorden en tekeningen. Maar de meeste beginnen te verslijten. Daarom hebben wij ze opnieuw gemaakt. 

Na een heerlijk ontspannen weekend kwam het begin van de week weer in zicht. Spannend want onze buitenland begeleidster, Lotte Van Praet, zou van dinsdag tot en met vrijdag bij ons op bezoek komen.

Dinsdag zijn we om vier uur ’s nachts opgestaan om samen met Seith rond half vijf richting Entebe  te vertrekken. Daar zat Lotte op hotel. Lekker vroeg. We hadden Jinja nog nooit zo stil en doods geweten. Jinja leeft namelijk ook ’s nachts: muziek, gelach, geroep,… Maar blijkbaar is iedereen rond vijf uur gaan slapen. Behalve onze roedel straathonden die ons elke nacht weer wakker houdt met hun geblaf en gehuil.

De rit naar Entebe duurde drie uur. Daar hebben we Lotte opgepikt en hebben we uiteraard drie uur terug gereden naar Jinja. Een lange rit van zes uur om onze lieve teacher op te halen. We hebben wat voor haar over! Jammer genoeg nam ze wel een stukje van België mee: het was die dag erg bewolkt, frisjes en het regende.

Lotte kreeg een warm onthaal in het weeshuis. Net hetzelfde als ons eerste onthaal. De kinderen die een liedje zongen, een bord met ‘welkom Lotte’ op geschreven, en een uitgebreid breakfast en lunch maaltijd. Hier mochten wij mee van genieten. Na een rondleiding en kennismaking met het weeshuis konden we even op adem komen in ons gasthuis.

Lotte had een extra zak mee met een hele hoop kinderkleren en speelgoed. Met dit speelgoed gaan we heel veel avonden kunnen vullen om de kinderen bezig te houden. Hiervoor heeft de mama van Aagje gezorgd. Bij deze willen Sophie en Aagje de schenkers van de kleren en het speelgoed bedanken. Niet enkel wij maar zeker ook het weeshuis bedankt jullie. Ze zijn ons erg dankbaar. Er zijn verschillende foto’s genomen om jullie te bedanken voor de kleren.

Deze week stonden Sophie en Aagje elk in een andere klas.

Aagje stond deze week in middle class. Het is een enorm kleine en donkere klas. Ook hier zitten 36 kinderen dicht bij elkaar aan schoolbankjes. Aagje mocht verschillende lessen overnemen. Zo moesten ze een neus leren tekenen, dezelfde figuren met elkaar verbinden,…. Deze lessen werden opgegeven. Aagje probeerde de inleiding van de lessen aan te passen en leuker te maken. Dit lukte wel maar jammer genoeg is er niet genoeg tijd om het uitgebreid te doen aangezien ze snel moeten beginnen schrijven. Dit vraagt veel tijd waardoor het klassikale gedeelte niet lang duurt. Voor de rest moest ze alle schriftjes verbeteren en opdrachten in de schriftjes voor de volgende dag schrijven. Veel werk!!

Sophie stond deze week in Top class. Een hele andere ervaring dan in de 'baby A'. Het blijft moeilijk om de kinderen in de hand te houden. Maar ze merkt wel op dat het beter begint te lukken. Deze kinderen zijn veel zelfstandiger dan in de 'baby klas' wat het wel gemakkelijker maakt. Ook zij heeft verschillende lessen mogen overnemen. Sophie heeft de kinderen ogen leren tekenen. Ook heeft ze figuren zoals een cirkel en een driehoek aangeleerd. Deze lessen zijn opgeven door de vaste leerkracht. Zij volgen hun vooropgestelde doelen.

Lotte ging hier en daar eens mee kijken in de verschillende klassen. Ze gaf ons helemaal niet het gevoel dat ze op controle was. Controle kan je het ook niet noemen. Ze heeft vier dagen met ons de dagen doorgebracht zoals wij ze elke dag doorbrengen. Spelen met de kinderen, observeren en helpen in de klassen en uiteraard shoppen in de winkeltjes en zoeken naar een avondmaaltijd wat een moeilijk opdracht is hier.

Lotte was misschien wel onze leerkracht en de teacher van Aagje en Sophie voor de mensen op straat. Toch was ze ook een vriendin die ons vooruit heeft geholpen in de samenleving. Ze liet zien hoe je omgaat met de bevolking. Spontaan en enthousiast zijn tegen het volk en afdingen maar. Ze heeft ons ook veel tips gegeven over het lesgeven en het weeshuis zelf.

Na 16 u zijn het activiteiten. De mama van Lotte heeft een grote doos vol met kleurpotloden en een pak wit A4 papier geschonken. Hiervan hebben we meteen gebruik gemaakt. De kinderen hebben letterlijk twee uur zich bezig gehouden met tekeningen te maken om deze dan achteraf aan de muur op te hangen. De kinderen van de school en het weeshuis kleuren helemaal niet vaak. Ze moeten wel veel tekenen maar dit is dan vooral overtekenen van het krijtbord en veel te klein.Bij deze activiteit hebben ze zich helemaal kunnen laten gaan. Ze hebben echt genoten.

Deze week leerden we de kinderen een nieuw lied aan. Het bekende roeplied: Everywhere we go! De kinderen vinden het de max. Het blijft ook hangen bij de leerkrachten. Voor herhaling vatbaar de komende maanden.

Aangezien we in een weeshuis stage lopen worden we ook geconfronteerd met minder leuke momenten. Zo werd een nieuw kindje binnen gebracht door vier mannen. Het was helemaal uitgeput en viel meteen in slaap. Op zo’n momenten breekt ons hart. Het is triestig om te zien. We moesten ons vooral sterk houden. Het was een troost om te weten dat het kind goed opgevangen wordt in 'Mama Jane children care centre'.

De eerste dagen was de jongen erg bang van ons. We mochten niet in de buurt komen. Na enkele dagen proberen contact te leggen slaagden we erin zijn vertrouwen te winnen. Nu hangt hij letterlijk aan onze benen. Het is gek om te horen en te zien dat hij enkel bij ons komt en dat hij weg blijft van de vrouwen die in het weeshuis werken. Hij blijkt enkel ons, Aagje en Sophie, te vertrouwen.

Ook kwam er een dokter van UK langs deze week. Hij controleert de gezondheid van de weeskinderen. Na info te vragen aan de dokter vertelde hij ons dat het nodig is om te komen omdat de gezondheid er meestal erg aan toe is bij de kinderen in Oeganda.

We zijn nu bijna drie weken verder. Ondertussen hebben we ons al gedeeltelijk kunnen inburgeren en geraken we het hier stilletjes aan gewoon. We maken veel plezier in het weeshuis maar ook onderling.  Foto’s worden hier a volonté getrokken. Ook dankzij onze paparazzi Lotte.

Spijtig genoeg moest Lotte na vier dagen verder naar andere studenten in Oeganda. Het was een aangenaam bezoek en we hebben veel bijgeleerd. We hebben gelachen en zelfs een openlucht filmavond bijgewoond in de Flavours. Deze filmavonden zijn elke woensdagavond. Dit zal waarschijnlijk vanaf nu ons wekelijks bezoek worden.

Hup naar de volgende week!